Ο Συνοδοιπόρος μου

Τον είδα, για πρώτη φορά, στο λιμάνι τής Οδησσού. Μ’ έμαθε πολλά πράγματα πού δε βρίσκονται μέσα στους χοντρούς τόμους των σοφών γιατί η σοφία της ζωής είναι πάντα πιο βαθιά και πιο πλατιά από τη σοφία των ανθρώπων.

Ο Γκόρκι ταξιδεύει στην ανατολική Ρωσία και μεταδίδει με έναν ανεπανάληπτο τρόπο στον αναγνώστη του τη γοητεία της. Μια νουβέλα για το ταξίδι αλλά και τη φιλία, με φόντο μια πραγματικότητα, η οποία κινείται συνεχώς ανάμεσα στο πλασματικό και το αληθινό.
O Μαξίμ Γκόρκι γεννήθηκε το 1868 και αποτύπωσε με την πένα του τη ζωή τόσο της προεπαναστατικής όσο και της μετεπαναστατικής Ρωσίας. ‘Η έντονη κοινωνική και πολιτική του δράση και η προσωπική του αναζήτηση πέρασε από ποικίλα στάδια. Το κύρος, ή δόξα και η αναγνώριση τον συνόδευσαν σε Ανατολή και Δύση. Υπήρξε ο πιο “προλετάριος” από τούς Ρώσους συγγραφείς, αφού μετά το θάνατο τού πατέρα του μεγάλωσε με τον παππού του, ο οποίος τον έβγαλε στη βιοπάλη από τα οχτώ του χρόνια. Άλλαξε πάμπολλους εργοδότες και σπούδασε στο πικρό “πανεπιστήμιο της ζωής”. Εξού και το ψευδώνυμο “Γκόρκι”, που σημαίνει πικρός, ενώ το πραγματικό όνομά του ήταν Αλεξέϊ Μαξίμοβιτς Πεσκόφ. Τόσο ο Συνοδοιπόρος μου όσο και ο Περαστικός ανήκουν στην πρώτη λαμπρή περίοδο του Γκόρκι, την επιλεγόμενη “αλήτικη”, και συνδυάζουν στοιχεία ρομαντισμού και ρεαλισμού.