Αυτοβιογραφική Ενατένιση και Ποιητική Βραδιά

Η φωτογραφία είναι του Σπύρου Σιάρτα

Το κείμενο

της Εύης Βουλγαράκη-Πισίνα

Σ’ ένα παρεστιγμένο αλέγκρο τρέχω όλη μέρα, πιότερο στη διαρκή δίνη της ειδησεογραφίας και της διοργάνωσης δράσεων – εκείνων που αδράχνουν την αντίσταση. Και αποκάμω σαν να με χτυπά η διαρκής βουή των μηχανών μιας παραδοσιακής βιομηχανίας. Τα έμβολα να κρούουν τα μεριά, σε τακτά διαστήματα να τρυπούν τα σπλάχνα.

Έγινε κι η θεολογία υπόθεση καριέρας, πιότερο τρεχάλα παρά προσευχή· κρατώντας έναν δίσκο να εξυπηρετείς χίλιες ανάγκες, με περισσή σπουδαιοφάνεια ν’ αναλώνεσαι στα έργα της Μάρθας.

Μα ένα Σαββάτο βράδυ μετά τον παραμερισμένο εσπερινό βρίσκομαι σε μια παρουσίαση ενός ώριμου, πλην πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή. Οι άνθρωποι, σύντεχνοι ποιητές, οι εργατικοί αναγνώστες, ο εκδότης. Η ώρα ονείρων ερασιτεχνικών. Μα καθώς καθόμαστε άγνωστοι με αγνώστους γύρω σε μικρά στρογγυλά τραπέζια —δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε—, ζωντανεύει το καφενείο, οι ψυχές δονούνται στην ίδια μουσική, και είναι η ποίηση οικουμενική, η ανταρσία καθολική, δειλά γεννιέται η ελπίδα… Και να, η Αχμάτοβα μας κάνει τη τιμή να σμίγει κοσμογονικούς καιρούς, πλατιές πεδιάδες, με τη χοϊκή γωνιά μας κάτω από έναν γλαυκό ουρανό που ξέρει περισσότερα.

Με αφορμή την παρουσίαση του ποιητικού βιβλίου του Νίκου Προσκεφαλά, Ο ουρανός ξέρει πέντε πράγματα παραπάνω (Αθήνα: Εύμαρος, 2025), στις 29 Μαρτίου 2025.

Το πάνελ των ομιλητών

Ο κόσμος

Με τον συγγραφέα